Wg. chińskich i japońskich przekładów Sutry Lotosu Manjusaka (jap. Higanbana) jest kwiatem, który w zaświatach wyznacza duszy ścieżkę do następnego życia. Na ziemi rośnie całymi polanami wokół starych cmentarzy - ze względu na trujące cebulki sadzony był niegdyś przy grobach dla ostraszenia zwierząt.
Jesienią, z chwilą gdy noc staje się dłuższa a dzień ustępuje jej miejsca, Kwiat Śmierci gubi swe liście i w pełni rozkwita. Legenda głosi, że dwoje elfów, Manju i Saka stały na straży rośliny - jedno odpowiedzialne za liście a drugie za kwiaty. Któregoś dnia ich ciekawość zbliżyła je do siebie i, zakochane w sobie, zapomniały o swoim przeznaczeniu i opiece nad rośliną. Rozgniewany bóg rozdzielił parę na zawsze i sprawił, że liście nigdy więcej nie spotkały się już z kwiatem.
Jesienią, z chwilą gdy noc staje się dłuższa a dzień ustępuje jej miejsca, Kwiat Śmierci gubi swe liście i w pełni rozkwita. Legenda głosi, że dwoje elfów, Manju i Saka stały na straży rośliny - jedno odpowiedzialne za liście a drugie za kwiaty. Któregoś dnia ich ciekawość zbliżyła je do siebie i, zakochane w sobie, zapomniały o swoim przeznaczeniu i opiece nad rośliną. Rozgniewany bóg rozdzielił parę na zawsze i sprawił, że liście nigdy więcej nie spotkały się już z kwiatem.
jak się pewnie domyślasz to zdjęcie jest moim ulubionym :D
OdpowiedzUsuńcieszę się że znowu tutaj zamieszczasz zdjęcia!
wstaw to z małpką :D - jest genialne :D
bardzo mi miło:))
OdpowiedzUsuńzdjecia sie troche kurzyly na polce przez caly ten czas, nawet nie bylem pewien co tak na prawde z nich wyszlo..
z malpka mnie uprzedziles, bo dopiero co wstawilem na flickra. szkoda tylko, ze obrocila glowe ale no trudno, nie mozna miec wszystkiego ;)
dzieki za odwiedziny!